คำแนะนำจากเทพแห่งแสงแฟลชอย่าง Joe McNally ที่จะมาอธิบายถึงการใช้แสงจากแฟลชเพียงตัวเดียวเพื่อถ่ายภาพเส้นโครงร่างของตัวแบบ ไม่ใช่แค่สวยหรือแค่สว่างพอเท่านั้น แต่มันต้องได้อารมณ์ด้วย เขาทำยังไง? ขอบอกว่าไม่เยอะ…ลองศึกษาดู แล้วจะรู้ว่า โอ…ชั้นก็ทำได้นี่หว่า!

ด้วยลักษณะของตัวแบบที่ดูน่าสนใจสำหรับการถ่ายภาพแบบเส้นโครงร่างหรือเพียงเสี้ยวเดียว (อย่างตัวแบบของเขาที่มีพื้นผิว โครงหน้า หนวด และทรงผมที่ดูน่าสนใจสุดๆ) เขาวางแสงที่ด้านหน้าในลักษณะกดต่ำลงมาหาตัวแบบเพียงดวงเดียวเท่านั้น

ภาพที่ได้ออกมาก็ดูดี แสงยังคงเป็นแสงที่ให้ความสว่างออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม แต่สำหรับเทพแห่งแสงอย่างเขามองว่า ปัญหาของแสงแบบนี้ก็คือมันทำให้เกิดความสว่างทั่วทั้งใบหน้า ซึ่งเขาถือว่าแสงแบบนี้ “แบน” ไม่ได้ทำให้ตัวแบบดูน่าสนใจตรงไหนเลย

สิ่งที่เขาพูดถึงและให้ความสำคัญมากสำหรับภาพแนวนี้ก็คือ “เงา” เพราะอิทธิพลของเงานี่แหละที่มันจะทำให้ภาพดูมีคุณค่ามากขึ้น ตัวแบบดูน่าสนใจให้อารมณ์น่าตื่นตะลึงมากขึ้น ซึ่งเราจะเห็นได้จากภาพแรกว่ามันไม่ได้มีลักษณะของแสงและเงาที่ดูน่าสนใจแต่อย่างใดเลย

เขาว่า…เมื่อถ่ายภาพลักษณะนี้ ตัวแบบของเขาจะหันหน้าไปทางทิศทางสิบสองนาฬิกา แสงควรจะมาจากทางด้านเฉียงที่ทิศทางสองนาฬิกาเพื่อสร้างเงาให้เกิดขึ้น เพราะถ้าเฉียงมาทางสิบนาฬิกา มันก็จะไม่เกิดเงาขึ้น จะมีก็แต่แสงสว่างๆ ที่สาดลงมาเต็มใบหน้าเท่านั้น…สองนาฬิกาคือตำแหน่งมหัศจรรย์ที่แสงจะมาจากทางด้านหลังของตัวแบบ ผ่านใบหน้าแล้วก็กลืนหายไป นั่นแหละคือความหมายของภาพแสงโครงร่างหรือ Profile Light อย่างจริงจัง

ทีนี้ก็จัดแสงเสียใหม่…มาจากทิศทางสองนาฬิกาเฉียงบนลงล่าง (สังเกตว่าเขาจะไปเล็งที่ด้านหลังตัวแบบว่าแสงจะมาจากทางไหน)

…และแล้วโลกก็เปลี่ยนไป แสงและเงาที่ได้ในรอบนี้ดูให้อารมณ์และดราม่าสุุดๆ มันดูดีและน่าสนใจกว่าภาพแรกตั้งเยอะเลยเชียว

บางที…ความแตกต่างระหว่างภาพถ่ายที่ “ดี” กับภาพถ่ายที่ “สวย” ก็ต่างกันเพียงขยับไฟแค่ไม่กี่นิ้วเท่านั้นเอง!

หมายเหตุ : เราอาจจะไม่ได้ใช้แฟลช เราอาจจะมีแค่ดวงอาทิตย์เป็นอาวุธ แต่เราก็สามารถจะนำหลักการนี้ไปใช้ได้เหมือนกัน…จริงมั๊ยล่ะ?

กระทู้น่าสนใจอื่นๆ